حق زبان و اءَمَّا حَقُّ اللِّسان فاکرامه عن الخَنا و تعویدُه على الخیر و حملُه على الادب و اجمامُه الا لموضع الحاجة و المنفعة للدّین و الدّنیا و اعفاؤ ه من الفضول الشَّنِعَة القلیلة الفائدة التى لا یؤ من ضررها با قلة عائدتها و بعد شاهد العقل والدلیل علیه و تزین العاقل بعقله حسن سیرته فى لسانه و لا قوة الا باللّه العلى العظیم حق زبان آن است که ثانیه را از زشت گویى بازدارى ، به گفتار نیک و ادب عادت دهى . از گشودن لسان جز به سمت هنگام نیاز و تحصیل منفعت دین و دنیا خوددارى و از پرگویى و بیهوده گویى که جز ...