رشد جریان که از بدو تولد ابتدا می یابد و در بزرگسالی پایان می پذیرد ، با نمو جسمانی قابل مقایسه است . رشد روانی ایضاً ، مشابه با نمو جسمانی ، اصول یک پیش روی به سمت سوی تعادل است. در حقیقت همان طور که استحاله جسم ادامه دارد حرف اینکه به سطحی از ثبات نسبی که شاخص آن پایان یافتن نمو و به کمال رسیدن اندام هاست برسد. زندگی درونی ایضاً می تواند بصورت تحولاتی درجهت آن شکل از تعادل نهایی که مشخص کننده بزرگسال است ، استنباط شود. پشت در این صورت رشد روانی ، به سمت معنایی ، عبارت خواهد بود از یک تعادل یک انتقام مداوم از حال ...